Santiago Dag 49
Blijf op de hoogte en volg Marianne
26 Juni 2015 | Frankrijk, Hénonville
Dag 49 Vrijdag 26 Juni. Hennonville Totaal 4170
Gisteravond was het feest...............maar niet voor ons. Er staan hier verschillende caravans die verhuurd worden aan werklui uit de omgeving Die komen uit hun werk naar de camping en overnachten hier. Toen ze aankwamen gingen ze douchen en met een groep bij elkaar zitten kletsen. Niets mis mee. Toen kwam er bier aan en werd het nog gezel-liger. Nog meer bier, toen werd het nog gezelliger en dat hielden ze uren vol. Wij zijn om 21.30 naar bed gegaan en onze Vlaamse buurtjes ook. Nog steeds gezellig en hard praten, lachen, vooral veel herrie maken. Om 23.30 hoorden we voetstappen van alle kanten en dachten we: he, he, die gaan naar bed. Maar niets is minder waar. Toen begon het pas; er werd met potten en pannen gerommeld, er werd gekookt en gegeten. Daarna uiteraard de afwas met veel kabaal, en nog even na keuvelen met nog meer bier! Om 01.30 keken we op de klok en toen was het stil. Balen, balen, balen, voor ons en onze buurtjes. Vanmorgen waren we toch weer vroeg op om voor de warmte weer op de camping te zijn. Dus heel weinig geslapen. Dat beloofd nog wat te worden vandaag........en dat word het ook!!
We fietsen om 07.00 de camping af en fietsen 3 km terug naar de route. Het word vandaag erg heuvelachtig hebben we gelezen in verslag van de heenreis, dus we maken onze borst maar vast nat! We merken het meteen, het begint heftig met klimmen en dalen. Om 09.45 komen we aan in de grote plaats Gargenville. Daar is een Carrefour winkel en daar doen we GROTE boodschappen. Want wat ons gisteren is overkomen met lege tassen, dat gaat niet meer gebeuren. Onze tassen weer goed gevuld fietsen we verder. Net buiten het centrum staat een bankje in de schaduw en daar is het koffie pauze. Hierna staat er voor ons een flinke klim van 3 km aangegeven, van 3-7 %. Nou, dat klopt wel........zweten, zweten, zweten. Ik vraag aan Piet: gaan we wel de goeie kant op, het lijkt Spanje wel! Gewoon doortrappen, boven eraf om even bij te komen, te tanken met drinken. Daarna volgt uiteraard ook een prachtige afda-ling die we voorheen beklommen hebben. Voluit met 50 km per uur naar beneden nu. We krijgen steeds meer bewondering voor ons zelf (we wil-len niet opscheppen hoor) maar het is inderdaad geen kattenpis wat wij gedaan, aan het doen zijn. Dat blijkt hierna ook wel weer. Nogmaals een flinke klim, het zweet gutst van mijn voorhoofd af en ik roep tegen Piet; DIT GA IK ECHT NOOIT MEER DOEN! Ben er echt helemaal klaar mee, en voel me uitgeput als ik boven kom. Weer drinken, uitrusten en we-derom die fiets op om af te dalen. Dan een hoek om en een klim van ruim 10% over 100 m staat aangegeven over soort van kasseien. Op de heenreis vlogen we hier naar beneden en zeiden we tegen elkaar: Dat word lopen ALS we terugfietsen! Inderdaad, dat word lopen....de zware fiets omhoog duwen is zeker zo zwaar vind ik. En boven is mijn lontje helemaal uitgeblust en komen de tranen van emotie weer spontaan om-hoog. Ik ben er zo klaar mee, ik ben zo moe, voor mijn gevoel houd het nooit op. Drinken, drinken, drinken, chocolade, en rust in de schaduw helpen mij er weer bovenop. Piet heeft wat te stellen met mij, die is ook moe en op, maar die uit dat niet. Ieder verwerkt het op eigen manier, en dat is zoals het voor ieder is. Maar uiteraard GEVEN WE NIET OP, gaan we door. Wij gaan SAMEN deze reis afmaken! Dat is iets wat we zeker weten. We zoeken een cafe voor een koud drankje en om de dag van gisteren vast door te sturen. Want vanavond hebben we wederom GEEN WiFi op de camping, dat weten we. De laatste kilometers zijn afdalend en dan komen we om 14.00 bij de camping aan. We hebben vandaag het zelfde traject gefietst als op heenreis, en het was zeker zo zwaar. 7 weken geleden waren we nog fris en energiek, nu begint ons lichaam te protesteren en geeft eerder grenzen aan. Waar wij uiteraard naar luis-teren en aan toegeven. Komt goed, zoals altijd. Op deze camping weten we ook de weg en we zetten op hetzelfde veld ons tentje neer. Er staat nog een Nederlands echtpaar wat onderweg is naar Santiago.....leuk!!!!!!!
Ik heb even zitten kletsen met deze gezellige mevrouw uit de buurt van Dordrecht. We zetten onze tent op in de schaduw en we houden reke-ning met de zon die draait. Dan even lekker zitten en iets kouds drinken. Dat is weer genieten. Daarna heel lang douchen en we zijn er weer bovenop. We wisten dat dit een zware dag zou worden, maar we von-den hem beiden zwaarder dan op heenreis. Het is goed dat het eind van de reis bijna in zicht is, we willen naar huis, naar ons gezin! Piet kookt weer lekker, afwassen is aan mij besteed en dan nog even een kopje koffie. In vroege avond lopen we naar het dorp voor bakkie en WiFi. We gaan beiden vroeg maar bed, om onze chaotische nacht weer in te halen. Vandaag 80 km gefietst en we waren beiden erg blij toen we op de camping waren. Het was een ZWARE dag vandaag! Sorry, sorry voor de emotie, maar het hoort er nou eenmaal bij op deze reis.
Gisteravond was het feest...............maar niet voor ons. Er staan hier verschillende caravans die verhuurd worden aan werklui uit de omgeving Die komen uit hun werk naar de camping en overnachten hier. Toen ze aankwamen gingen ze douchen en met een groep bij elkaar zitten kletsen. Niets mis mee. Toen kwam er bier aan en werd het nog gezel-liger. Nog meer bier, toen werd het nog gezelliger en dat hielden ze uren vol. Wij zijn om 21.30 naar bed gegaan en onze Vlaamse buurtjes ook. Nog steeds gezellig en hard praten, lachen, vooral veel herrie maken. Om 23.30 hoorden we voetstappen van alle kanten en dachten we: he, he, die gaan naar bed. Maar niets is minder waar. Toen begon het pas; er werd met potten en pannen gerommeld, er werd gekookt en gegeten. Daarna uiteraard de afwas met veel kabaal, en nog even na keuvelen met nog meer bier! Om 01.30 keken we op de klok en toen was het stil. Balen, balen, balen, voor ons en onze buurtjes. Vanmorgen waren we toch weer vroeg op om voor de warmte weer op de camping te zijn. Dus heel weinig geslapen. Dat beloofd nog wat te worden vandaag........en dat word het ook!!
We fietsen om 07.00 de camping af en fietsen 3 km terug naar de route. Het word vandaag erg heuvelachtig hebben we gelezen in verslag van de heenreis, dus we maken onze borst maar vast nat! We merken het meteen, het begint heftig met klimmen en dalen. Om 09.45 komen we aan in de grote plaats Gargenville. Daar is een Carrefour winkel en daar doen we GROTE boodschappen. Want wat ons gisteren is overkomen met lege tassen, dat gaat niet meer gebeuren. Onze tassen weer goed gevuld fietsen we verder. Net buiten het centrum staat een bankje in de schaduw en daar is het koffie pauze. Hierna staat er voor ons een flinke klim van 3 km aangegeven, van 3-7 %. Nou, dat klopt wel........zweten, zweten, zweten. Ik vraag aan Piet: gaan we wel de goeie kant op, het lijkt Spanje wel! Gewoon doortrappen, boven eraf om even bij te komen, te tanken met drinken. Daarna volgt uiteraard ook een prachtige afda-ling die we voorheen beklommen hebben. Voluit met 50 km per uur naar beneden nu. We krijgen steeds meer bewondering voor ons zelf (we wil-len niet opscheppen hoor) maar het is inderdaad geen kattenpis wat wij gedaan, aan het doen zijn. Dat blijkt hierna ook wel weer. Nogmaals een flinke klim, het zweet gutst van mijn voorhoofd af en ik roep tegen Piet; DIT GA IK ECHT NOOIT MEER DOEN! Ben er echt helemaal klaar mee, en voel me uitgeput als ik boven kom. Weer drinken, uitrusten en we-derom die fiets op om af te dalen. Dan een hoek om en een klim van ruim 10% over 100 m staat aangegeven over soort van kasseien. Op de heenreis vlogen we hier naar beneden en zeiden we tegen elkaar: Dat word lopen ALS we terugfietsen! Inderdaad, dat word lopen....de zware fiets omhoog duwen is zeker zo zwaar vind ik. En boven is mijn lontje helemaal uitgeblust en komen de tranen van emotie weer spontaan om-hoog. Ik ben er zo klaar mee, ik ben zo moe, voor mijn gevoel houd het nooit op. Drinken, drinken, drinken, chocolade, en rust in de schaduw helpen mij er weer bovenop. Piet heeft wat te stellen met mij, die is ook moe en op, maar die uit dat niet. Ieder verwerkt het op eigen manier, en dat is zoals het voor ieder is. Maar uiteraard GEVEN WE NIET OP, gaan we door. Wij gaan SAMEN deze reis afmaken! Dat is iets wat we zeker weten. We zoeken een cafe voor een koud drankje en om de dag van gisteren vast door te sturen. Want vanavond hebben we wederom GEEN WiFi op de camping, dat weten we. De laatste kilometers zijn afdalend en dan komen we om 14.00 bij de camping aan. We hebben vandaag het zelfde traject gefietst als op heenreis, en het was zeker zo zwaar. 7 weken geleden waren we nog fris en energiek, nu begint ons lichaam te protesteren en geeft eerder grenzen aan. Waar wij uiteraard naar luis-teren en aan toegeven. Komt goed, zoals altijd. Op deze camping weten we ook de weg en we zetten op hetzelfde veld ons tentje neer. Er staat nog een Nederlands echtpaar wat onderweg is naar Santiago.....leuk!!!!!!!
Ik heb even zitten kletsen met deze gezellige mevrouw uit de buurt van Dordrecht. We zetten onze tent op in de schaduw en we houden reke-ning met de zon die draait. Dan even lekker zitten en iets kouds drinken. Dat is weer genieten. Daarna heel lang douchen en we zijn er weer bovenop. We wisten dat dit een zware dag zou worden, maar we von-den hem beiden zwaarder dan op heenreis. Het is goed dat het eind van de reis bijna in zicht is, we willen naar huis, naar ons gezin! Piet kookt weer lekker, afwassen is aan mij besteed en dan nog even een kopje koffie. In vroege avond lopen we naar het dorp voor bakkie en WiFi. We gaan beiden vroeg maar bed, om onze chaotische nacht weer in te halen. Vandaag 80 km gefietst en we waren beiden erg blij toen we op de camping waren. Het was een ZWARE dag vandaag! Sorry, sorry voor de emotie, maar het hoort er nou eenmaal bij op deze reis.
-
26 Juni 2015 - 20:41
Wilma Hoogveld :
Hoi Marianne en Piet,
Wat een dag was het weer,petje af hoor.Ik kan me voorstellen dat je soms emotioneel bent.
Blij voor jullie dat deze reis er bijna op zit.
Als jullie straks thuis zijn beseffen jullie pas wat een afstand jullie gefietst hebben,ongelooflijk!!Jullie mogen terecht trots op jezelf zijn. Thuis hebben jullie echt rust, en kunnen jullie genieten van kinderen en kleinkinderen. Voor vannacht goed slapen en voor morgen fris en uitgerust weer op de fiets.
Groetjes van Toon en Wilma. -
26 Juni 2015 - 21:07
Tedrene:
Hoi kanjers... Niets te sorry-en hoor marian ...je mag best af en toe eens lekker huilen!!!!
Als het ZWAAR is ..... Je bent geen robot toch ,en zeker na zo,n kl -ten nacht .....
En piet die houd het binnen he als het zwaar is ...de grappen die komen er wel uit!!!!
Maar toch maar weer jullie dag gefietst ...met klimmetjes ..keiwarm ...fiets omhoog duwen
Dus weer een hele prestatie van 80 km.
En bij iedere trap op de pedalen kom je dichter bij ons o zo mooie goirle ...
En wat belangrijker is ...de kinderen en kleinkinderen .
Lieverds morgen wensen wij jullie een fijne zorgeloze fietsdag ..maar zo meteen
een rustige heerlijke nacht samen in jullie tentje
Liefs en xxx xxx Rene ted -
26 Juni 2015 - 21:24
Toon En Tonny:
Hallo doorzetters
Wat zijn jullie doorzetters zeg en dan met name jij Marian.
Voor Piet is dit al zwaar maar voor jou moet het toch een hele zware
onderneming zijn. Maar ja je bent een echte GLOUDEMANS he, die
geven nooit op! Dat zijn pas echte doorzetters.
Nu moeten jullie het ergste toch wel gehad hebben en nu is het
lekker rustig uitrijden naar huis. Naar de kinderen en kleinkinderen.
Misschien kunnen we volgend jaar de Nijmeegse vierdaagse gaan
lopen. Als jullie dat doen ga ik mee hoor. Lijkt me ook een hele
uitdaging.
Wie weet fiets ze nog en tot volgende week.
Groetjes Toon Tonny -
27 Juni 2015 - 12:20
Astrid :
Sorry voor de emoties.....je bent niet goed! Natuurlijk horen die erbij en moet je die uiten! Toch niet meer dan normaal. Gaan jullie iedere dag maar eens verrekkes trots op je zelf zijn. De laatste loodjes zijn het nu en die wegen het zwaarst. Lieve Marian en Piet zet hem op nog even. Tot ziens thuis X Astrid
-
27 Juni 2015 - 16:08
Caminofrans:
Test -
27 Juni 2015 - 18:13
Gerrit En Dini:
Knap van je Marianne dat je zo eerlijk je verslag weet weer te geven met alle emoties die erin verstopt zitten. Het blijft een hele onderneming die alles van je vergt. Maar je gaat door (in hoofdletters) en daarmee bewijs je jezelf een grote dienst (Piet ook natuurlijk).
Wanneer schrijft Piet eens een stukje over de trip?
Het wordt hier nu warmer dus zorg voor volle bidons als je deze kant op komt.
Ben het verder helemaal met Astrid eens. -
27 Juni 2015 - 18:16
Gerrit En Dini:
Kunnen helaas de laatste 2 foto's niet zien. Is iets mis mee.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
